Daniyal Khan

Ayakkabılarımı düzgün bağlamayı öğrenmeden önce oyun oynamaya başladım, bu da belki Dota 2'de mid lane'de kusursuz bir gank yapabilmemi ama hâlâ ayakkabı bağcıklarına takılmamı açıklıyordur. Dota 2'de 12.000 saatten fazla zaman geçirmiş biri olarak, muhtemelen Ancient'ı savunmaya “üretken” diyebileceğimiz herhangi bir şeyden daha fazla vakit harcadım – tabii “mid or feed” (orta ya da kaybet) stratejisinin geçerli olduğunu açıklamayı saymazsak.

Assassin’s Creed’de büyüler yapmadığım ya da kılıç kuşanmadığım zamanlarda (farklı bir hayatta iyi bir suikastçı olabileceğimi düşünmeyi seviyorum), büyük ihtimalle Fortnite’ta takımımı kurtarmaya çalışıyorum ya da ekran başında geçirdiğim saatleri dengelemek için hızlı bir padel maçı sıkıştırıyorum.

Video oyunları hakkında yazmak benim için doğal bir kariyer seçimi oldu – sonuçta Dota oyuncularının da temsil edilmesi gerekiyordu. Son on yılda, oyun gazeteciliğinin en büyük isimleri için meta değişikliklerinden, destek oyuncularımın neden sürekli ward almayı unuttuğuna kadar yaklaşık 10.000 makale yazdım.

Yazmıyor, oynamıyor ya da ekranıma bağırmıyorsam, genelde anime izliyor ve respawnların (yeniden doğmanın) gerçek olduğu bir hayatın hayalini kuruyorum.