Daniyal Khan

Gram w gry od czasu, kiedy jeszcze nie umiałem porządnie zawiązać butów, co może tłumaczyć, dlaczego potrafię perfekcyjnie wykonać gank na midzie w Dota 2, ale wciąż zdarza mi się potknąć o sznurówki. Z ponad 12 000 godzin spędzonych w Dota 2, prawdopodobnie poświęciłem więcej czasu na obronę Ancienta niż na cokolwiek „produktywnego”, chyba że liczy się tłumaczenie drużynie, dlaczego „mid or feed” to całkiem sensowna strategia.

Kiedy nie rzucam czarów ani nie walczę mieczami w Assassin’s Creed (lubię myśleć, że w innym życiu byłbym niezłym asasynem), prawdopodobnie próbuję uratować drużynę w Fortnite albo wcisnąć szybką partię padla, żeby zrównoważyć te wszystkie godziny spędzone przed ekranem.

Pisanie o grach wideo było dla mnie naturalnym wyborem kariery – ktoś przecież musiał zadbać o reprezentację graczy Dota. W ciągu ostatniej dekady napisałem prawie 10 000 artykułów dla największych nazw w branży dziennikarstwa gamingowego, poruszając tematy od zmian w mecie po odwieczną zagadkę, dlaczego mój support zawsze zapomina kupić wardy.

Kiedy nie piszę, nie gram ani nie krzyczę na ekran, zazwyczaj oglądam anime i marzę o życiu, w którym respawny są prawdziwe.